Componeren, schrijven en muziek maken, is waar Eline’s passies liggen. Met 6 jaar leerde zij viool spelen en vanaf haar tienerjaren leerde zij zichzelf andere instrumenten aan. Dat ging niet via techniek of kennis, maar door te luisteren en voelen. De instrumenten die zij oppakt, evenals het gebruik van haar stem, worden een verlengde van haarzelf. Ze ervaart deze natuurlijke afstemming op muziek als het spreken van de taal van frequentie. Toen zij voor het eerst in aanraking kwam met klankschalen, had dit een negatief effect op haar lichaam. Het bracht haar trilling juist uit balans. Gefascineerd door de werking die het op haar had, en de vraag ‘kan het ook anders?’, is zij zich gaan verdiepen in deze oeroude instrumenten en heeft ze geleerd hoe ze op een gebalanceerde, zuivere manier klankschalen kan inzetten in haar werk. Eline leerde hoe haar lichaam zelf een instrument is met een klankkast en hoe ze daarmee expressie kan geven aan de ‘ongeziene wereld’: alles wat er in haar leeft en om haar heen gebeurt. Ze doet dit op een hele rakende, bezielde manier, die heel dichtbij je komt en van herkenning spreekt. Haar zuivere klanken worden ervaren als stralend licht.

​

​